Heerlijk geslapen, een slaapscore van 88, kan me niet herinneren dat eerder gehad te hebben. Volgens de app is een score van 49 gemiddeld voor mijn leeftijdsgroep 😎
Maar goed, lopend naar de bakker geweest, gelijk mooie wandeling voor de hond. Terug weer langs de Rijn.
Daarna opruimen en even douchen in de camper. We moeten tenslotte alles proberen. Douchen is weer luxer dan de vorige camper. Meer ruimte en meer water. Het heeft eigenlijk ook niets meer te maken met kamperen. Nog net op tijd om voor 12:00 van de camping af te zijn. Daarna rustig met wisselende snelheden, dit keer zonder file, naar Luxemburg gereden. Onderweg nog een enorm irritant kraakje verholpen. We gingen binnendoor over een nogal slechte weg (understatement) en toen kraakte er iets van kunststof op kunststof. Zo erg dat H er zelfs last van kreeg. Maar goed, klein stukje antislip mat er tussen en het was verholpen en niemand die het ziet. Ook de tafel bediening hebben we uitgevonden. We kregen de tafel niet omlaag. In het boekje stonden twee opties. Een voetpedaal of een hendel onder de tafel. Beide hebben we niet. Deze tafel moet je eerst een stukje optillen en daarna naar beneden duwen. Je moet het maar weten.
Doorgereden tot Echternach, daar staan we nu onofficieel op camping Officiel. Helemaal bovenaan, lekker ruime plek, prima! De camping is op zondag dicht dus morgenochtend moeten we ons melden. Na aankomst broodje gegeten, daarna bier met appeltaart, heerlijk. We rijden nu tenslotte in een vrachtwagen dus ik drink met warm weer alleen nog maar bier (als ik niet meer hoef te rijden).
Toen het wat koeler was een rondje gelopen. Dat kun je hier dus heel erg goed. Verschillende routes vanaf de camping. Wij liepen door een kloof, heel steil, veel trappen en rotsen en uitzichtpunten. Echt ons soort paadjes, Gaia had er weinig moeite mee. En voor iedereen die denkt dat ze niet kan traplopen, dat kan ze. De eerste rechte trap had ruim 100 treden, geen centje pijn. Later werden het oneven rotsen omhoog en omlaag, weer geen probleem. Richting het einde kwamen we een local tegen, die vroeg of er nu nog wat over was nu we de hond meenamen? Toen we terug waren toch maar even opgezocht waar we gelopen hadden:
Een van de meest spectaculaire natuurlijke monumenten van de regio Luxemburgs Klein Zwitserland is de "Wollefsschlucht" in de buurt van Echternach.
De kloof kreeg zijn karakteristieke naam pas in 1881 door een bezoeker uit Trier, eerder heette het "duivelspleet" - "Däiwelsschoart" in het dialect van Echternach. Er zou een schat verborgen zijn in de kloof, en een oude legende zegt dat hij wordt bewaakt door een zwarte hond met fonkelende ogen. De hond is echter de geest van een graaf, waarvan wordt gezegd dat hij zijn ziel heeft verkocht aan de duivel om nog meer goud en zilver te bezitten, zodat hij in een hond werd veranderd.
Die zwarte hond hebben we inderdaad maar meegenomen.
Mis nog wel de foto's van de nieuwe vrachtwagen..
BeantwoordenVerwijderen