Krab

Woensdag 6 mei
Voor de verandering een keer (redelijk) vroeg op. En na snel wat gegeten te hebben richting dorp en station. De shuttle had nog net plek en de trein ging bijna op tijd. Ondanks dat het nu nog voorseizoen is was het al druk met toeristen. Binnen een uur hadden we meer Nederlanders gezien dan tijdens afgelopen 1,5 week. Gestart zoals gepland vanaf Riomagiorre. Daar bleek gelijk dat plannen ook niets voor ons is. De eenvoudige en mooie route , via della amore, bleek afgesloten. Maar er was ook een andere, langere, route.  Dus die hebben we dapper genomen. Wat een geluk dat het geen 30 graden was. Een enorme klimpartij over rotsen en smalle paadjes direct langs de afgrond. Echt iets voor ons dus. Hijgend en zwetend kwamen we aan in het volgende dorp, Manorola. Daar even rondgelopen, mooie foto's gemaakt en toen het leukste restaurantje opgezocht. De serveerster was om te huilen zo nors en ongeïnteresseerd maar het eten heerlijk. Special van de dag was een hele krab met huisgemaakte pasta en alleen voor minimaal twee personen. Dus wij dapper aan de krab en een fles witte wijn. Het was tenslotte pranza. De kinderen kozen voor iets anders met scharen (Langoustines) en  hebben ook heerlijk gegeten maar konden geen afstand doen van een paar poten met scharen die ze dan ook stiekum het restaurant uit hebben gesmokkeld. Ach ieder zijn souvenir zullen we maar zeggen. Na het eten naar de haven gelopen en de boot genomen naar Vernazza erg leuk om het ook vanaf het water te zien en het feit dat de kaartjes nog vanachter een tafel verkocht werden.
Daar nog even lekker aan het Italiaanse ijs gezeten en besloten heel stoer nog een stuk (naar het laatste dorpje) te lopen in plaats van de trein te nemen. Dit was echt een geweldige tocht. Smal, langs en door wijngaarden, langs afgronden, richels en schots en scheve trappen. Een belevenis en volgens H het mooiste wat ze ooit gelopen heeft.  In het dorp nog wat gedronken en toen weer richting station. Laatste stuk met de trein en shuttle en rond achten weer terug. Daar nog even borrelen met een laatste fles prosecco en bepaald wat we morgen gaan doen. Met algemene stemmen besloten om te kijken of we heel vroeg weg kunnen en dan langs SMLTS kunnen gaan die nu in Duitsland zitten. We zullen morgen zien of het lukt. Het is bijna 900 km hiervandaan. Waarschijnlijk hebben we morgen allemaal spierpijn en kunnen we niet uit bed komen :-)