We zijn de tel kwijt

Vrijdag 1 mei
We beginnen te wennen aan de lekkere temperatuur en buiten leven. Vannacht de ramen open gehad en ondanks dat was het 16 graden in de camper toen we wakker werden. Verder lekker rustig aan gedaan. J helemaal, die kan nog steeds niet zelf douchen en blijft staan totdat het water op is of iemand hem eronder vandaan sleurt.  Maar goed, met mooi weer vertrokken richting Barco Reale. Onderweg wilden we nog even boodschappen doen, maar ja het is natuurlijk 1 mei en alles is hier dicht. Weer een goed excuus om vanavond uit eten te gaan. Op de camping aangekomen was het nog te vroeg om in te schrijven, maar we mochten eerst met de camping chef een rondje over de camping om een plekje uit te zoeken. Dus vrolijk achterop een golf karretje de berg op en af en de keus gemaakt voor plek 128.  Of we ons om drie uur wilde melden voor het inschrijven, dan kwam alles wel goed. Heerlijk die ongedwongenheid van het voorseizoen. Daarna met zijn tweeën naar het dorp gelopen waar een soort lokale markt was vanwege de dag van de arbeid. Was mij iets te alternatief allemaal dus maar even doorgelopen naar het 'centrum'. Uiteindelijk na al die jaren een erg leuke winkel gevonden en daar wat broodjes laten maken als lunch.  Weet niet precies wat het was, een soort kruising tussen café, bakker, delicatessen, kranten en groente winkel.  De kinderen hebben hun draai en nieuwe vrienden alweer gevonden maar gelukkig hadden ze nog even tijd om samen te eten. Het zwembad met de vis hadden ze snel bekeken en de verwachte 26 graden voelde veel kouder. Daarna hebben we ze niet meer gezien tot het avondeten wat vanwege het missen van boodschappen noodgedwongen in het restaurant plaatsvond ;-) Weer erg gezellig en heerlijk gelachen totdat de kids echt weg moesten. Geen probleem, wij vermaken ons samen ook nog steeds. Bleek dat dit de eerste goede avond was van het restaurant (denk dat wij daar wel aan hebben bijgedragen) en dat ze een slechte tijd gehad hebben en hopen dat de economie in Italië ook een beetje gaat aantrekken.  Morgen nog maar een dagje blijven om de plaatselijke economie wat verder te stimuleren. Is natuurlijk helemaal tegen onze principes om zo vaak op dezelfde plek te komen, en we weten ook niet of dit nu de 7e of 8ste keer is dat we hier zijn, maar het voelt gewoon goed.  Ciao