Op tijd op en beide last van een bepaalde spanning, beetje schoolreisjes gevoel van vroeger. Je weet dat je iets gaat doen, maar nog niet precies hoe het zal zijn. Dat gevoel dus. Het was in ieder geval knap koud buiten, maar een warme douche maakte veel goed. Broodjes gesmeerd voor onderweg en ontbeten. Toen onze wandel spullen aangetrokken. Een kleine 40 minuten wandelen naar de gondel. Daar aangekomen een flinke rij voor het kabelbaan station. Onze eerste gedachte oei, dat gaat lang duren, zal wel door covid komen. De rij voor de kassa duurde ongeveer 40 minuten en daarna in de rij voor de gondel. Heel bizar, alleen in de gondel was een mondkapje verplicht. Maar ze laten wel 60 man tegelijk in de gondel, dus duwen en trekken. Heel apart. Maar goed, een keer of drie overstappen en toen stonden we op de Piz Gloria. Wel bekend van James Bond. En als je dat toevallig niet wist dan is dat in 2 minuten voor elkaar. Alles, maar dan ook echt alles staat in teken van de 007 film. Van film tot walk of fame, Bond world, Bond shop en van lunchbuffet tot cinema. Dat je op 3000 meter hoogte staat met een fantastisch uitzicht is waarachijnlijk niet genoeg meer. Rondje gelopen, wat gegeten (het was ondertussen al bijna 12:00) en toen besloten om het eerste, meest steile en spannendste deel terug te gaan lopen.
Vooral een dergelijk waarschuwingsbord maakt het natuurlijk af. Dus steil naar beneden over grint echt ons soort wandeling. Toch wel blij met mijn nieuwe berg schoenen. Het uitzicht is daar echt spectaculair en we hebben ook precies de juiste dag te pakken gehad.
Van links naar rechts de Eiger 3970m, de Mönch 4099m en de Junkfrau 4158m.
Onderweg wat gegeten en gedronken op een redelijk recht stukje, we waren tenslotte goed voorbereid en dan moet het op ook.
Bij het volgende station was een skyline walk gemaakt. Een brug boven de afgrond waarvan een deel een staalkabel waar je overheen moest balanceren en een deel een glazen vloer had. Ook gedaan natuurlijk. Bij het volgende station nog een rondje door Műrren gelopen, maar ondertussen al een beetje verzadigd van alles en zin om terug te gaan. Bij het dalstation toch maar een biertje om moed in te drinken (moesten ook nog terug naar de camping) en te proosten op de verjaardag van S. Bij de camper aangekomen was de zon alweer achter de berg. Toch buiten nog wat gedronken om een beetje af te koelen en dat ging heel vlot. Gelijk door naar binnen want het is een beetje waterkou. We weten nog niet of we nog een nacht kunnen blijven. Maar ik denk dat we morgen verder trekken. Maar dat besluiten we morgen wel bij het ontbijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten