Brrrrr vroeg op, waarom eigenlijk. Half negen reden we de camping af richting Luxemburg. Alles reed lekker door. Bij de grens met Frankrijk niemand gezien. Door frankrijk was er ook geen enkele vertraging. Het was zelfs rustig. Halverwege nog een bui waardoor het raam weer een beetje schoon werd. Beetje koffie drinken, beetje kletsen en de kilometers vlogen weg. In een niet besmet gebied de Auchan nog even geplunderd. Lekkere kaasjes, wat crepes en alle flessen Wolfberger die we konden vinden.
Heel gedoe met mondkapjes hier, wel een tikkeltje anders dan we afgelopen drie weken gehad hebben. Maar goed door de regen terug naar de camper, wat hebben we afgelopen weken een mazzel gehad. Grote verschil met Zwitserland is ook dat er voldoende parkeerruimte is. Alleen al bij deze supermarkt is meer parkeerruimte dan we in Zwitserland in totaal gezien hebben. De grens met Luxemburg hebben we helemaal gemist. Opeens waren we er, klokslag drie uur. We staan nu op camping Ettelbruck in het gelijknamige plaatsje. En gaan binnen aan de borrel want het is buiten toch fris en de camping ligt bovenop een berg. Aangezien we het er niet over eens konden worden of we naar de stad gaan wandelen of hiken blijven we binnen. (Ok we hadden gewoon geen zin om die berg af te gaan) Het contrast hier kon ook niet groter zijn. Hebben we in een zomer vakantie nog nooit zulke volle en drukke campings gezien (zeker in het naseizoen). Staan we hier zo goed als alleen. We mochten zelf een plekje zoeken. Nou ja, zoeken was niet echt nodig.
Volgens de reviews zit er een goed restarant bij. Was alleen dicht vanwege een Tarte flambee avond. Er waren nog een paar tafeltjes vrij. Gelijk een van gereserveerd.
Deel 2:
Heel erg gezellig gegeten met zijn tweeen. Restaurant was vol en covid tent buiten, waar wij zaten, ook. Alle soorten tarte flambee waren even lekker. We hebben ons ook wel vermaakt. We dachten even in een aflevering van " We zijn er bijna" terecht gekomen te zijn. Naast ons twee oudere nederlandse stellen die duidelijk weinig reis ervaring hadden maar wel heel ervaren waren in zeuren. Tijdens de check in had ik ze al even gezien. Toen we aankwamen stonden er twee campers voor ons te wachten. H is naar de receptie gelopen om in te schrijven en zij stonden een beetje te treuzelen en te twijfelen met hun mondkapjes bij de campers. Later hoorde ik ze zeggen dat we voorgedrongem hadden. Toen geen acht op geslagen. Heel toevallig kregen ze het gereserveerse tafeltje naast ons. Na een minuut of tien hadden ze gezien dat er binnen een tafeltje vrij was. Dus met zijn vieren naar binnen stennis maken, maar ja dat tafeltje was door andere mensen gereserveerd. Dus weer terug naar buiten. Daar verder zeuren, wat we natuurlijk prima konden verstaan als mede nederlanders. We hadden de conclusie getrokken dat ze, of als enige van de groep, we zijn er bijna, voor het eerst uit eten gingen of achterblijvers waren die de groep kwijt waren en nu wat moesten eten. De tarte flambee had zwarte randjes, dat hoorde niet, gerookte zalm dat kende ze niet, ze wilde niet iets eten wat ze niet kende. Er was geen kaart met gewone gerechten ( nee het was een tarte flambee avond). Gelukkig bleven ze ook niet lang en konden wij daarna verder met het bestellen en proeven vam de diverse varianten terwijl we ieder ogenblik een camerteam verwachten, op zoek naar de vermiste deelnememers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten