Smeerpijpen

Vrijdag 22 september

Vies weer buiten. We hebben gisteravond weer geluk gehad. Hele dag regen maar toch hier droog kunnen wandelen. De camperplek heeft alles wat we nodig hebben. Een plek met uitzicht. Stroom, water en een loosplek. Toch zijn die fransen een stelletje smeerpijpen. Gisteravond een camper buurman die hier tegenover op zijn gemak tegen een boot ging staan plassen. Vanochtend een andere buurman ( van de 5 buren die we hebben) die hetzelfde deed achter zijn camper. Heb je alles aan boord, plus de gelegenheid de camper te verzorgen en dan doe je dit. Gewoon te triest voor woorden. Zou bijna zijn foto bij een review plaatsen.

Maar goed op tijd vertrokken richting Roermond. Weer veel regen gehad onderweg , slechte snelwegen in Frankrijk en file bij Luik. Maar toch rond half vijf in Roermond aangekomen. Daar gelopen en aansluitend aan de borrel. Erg gezellig en geslapen in de camper op hetvpad. Prima plek :-)

het begon met regen

Donderdag 21 september

Je zoekt een hond die op zijn baas lijkt. Zoals de voorspelling al aangaf, regen. Niet een beetje, nee VEUL !

Toch moeten we vandaag vertrekken. Vandaag ook voor het eerst het licht aan gehad en niet omdat we zo vroeg waren, maar gewoon omdat het een donkere dag was.  Lopen met de hond wilde niet lukken. Ik moest haar letterlijk de camper uit duwen en daarna kroop ze stijf tegen de camper aan. Wilde niet bewegen, alleen terug naar binnen. Uiteindelijk met behulp van een 2e paraplu wilde onze diva haar behoefte doen. Daarna linea recta weer de camper in. Die ziet er nu ook uit zoals je verwacht na heel veel regen en modder. Op deze manier wel lekker op tijd vertrokken. 

Rijden viel nog mee, ondanks dat we door de regen erg weinig zicht hadden. 

Rond Parijs ging het mis, daar was het extreem druk plus veel regen. Dus het resultaat was 2 uur stilstaan. Ook hier was er zoveel regen dat alles onderliep.

  Gaia hield zich verder prima, heeft 1x een kik gegeven en dat was rond drie uur toen we net uit de file kwamen en ze even naar buiten moest. 

We staan nu op een camperplaats aan het water in het plaatsje Bray sur Somme. Bij aankomst werd het droog. Dus gelijk naar buiten en gelopen. Gaia was lekker enthousiast en we lieten haar d'r gang gaan. Steeds weer springen met vier poten tegelijk in het gras. Op zoek naar muizen. De framse muizen zijn net ff slomer of Gaia is er gewoon beter in geworden, maar ze had er nu een te pakken. Bewoog nog even maar was vrijwel gelijk dood. Weten we dat ook weer.  Terug bij de camper was het bijna 19:00. Mooi nog even een paar keer speuren en o wat doet ze dat goed.  Nu aan de borrel want stel je voor dat we een keer vroeg zouden eten en het is tenslotte vakantie. Morgen naar Roermond en zaterdag richting huis. Maar eens kijken of we nog wat kunnen verzinnen om dat zo lang mogelijk uit te stellen.

Morgen zien we wel verder.

Woensdag 20 september

Wakker gemaakt om wat voelde als 6 uur. Was volgens H al acht uur. Gelijk naar buiten, waar het al heerlijk weer was. Naar het strand om Gaia lekker te laten  rennen en spelen en natuurlijk ook zelf voor een laatste keer deze vakantie bij de golven te kijken. Het was al erg druk op het strand met surfers. We snappen ook waarom, zulke hoge golven hebben we hier nog niet gezien. 

Bij de camper hoorde je de oceaan al bulderen. Ik dacht eerst dat het geluid van een drukke weg was, maar die is er helemaal niet. Het was echt de oceaan op 500 meter. 

Op de terugweg langs de bakker, zelfs daar stond een rij, zo druk is het hier nog. Spullen gepakt en vertrokken. Een deel konden we lekker doorrijden een ander deel schoot voor geen meter op.  Maar uiteindelijk na bijna 500 kilometer om kwart voor vijf uitgekomen in  Montbazon op een stadscamping. 

Gelijk de stad doorgelopen waar we een wandelroute tegenkwamen en die voor een deel zijn gaan volgen. Oa naar het fort wat natuurlijk al gesloten was. Ziet er verder wel uit als een leuk stadje.

Daarna een borrel en nog even speuren met Gaia. We hebben nieuwe buren gekregen met een hondje en die trekken heel veel aandacht van Gaia. En zitten H op haar zenuwen.  Als we gaan speuren en Gaia heeft een taak dan is het een heel andere hond en alleen maar focus op ons en het speur werk. Daarna een bak met voer en ze is de rest van de avond en nacht  vertrokken.  We moesten de camper achteruit op de plek zetten want ze verwachten vannacht veel regen ( en morgen ook ) Dus zo lang mogelijk buiten gezeten om te genieten van het mooie weer. Morgen zien we wel verder. 

Moliets et Maâ

Dinsdag 19 september

Vannacht een enorme bui. Gelukkig zijn we niet van gisteren en ruim ik altijd alles buiten op voor we gaan slapen. Ook had ik de luiken al op de  kierstand gezet dus alles bleef droog en konden we rustig doorslapen. Vanochtend strak blauw dus heerlijk buiten gegeten en naar het strand gesjokt. Strand is iets waar je Gaia nu een plezier mee doet. Het spat er van af. Ook contact gehad met tante D waar we langs willen gaan. Op de 1300 kilometer is een paar honderd meer via Roermond te verwaarlozen. Dus daar hebben we afgesproken vrijdagmiddag te zijn. We hebben in een vakantie nog nooit zo ver van te voren gepland. Helemaal wennen.  Maar we hebben alle tijd, het is hier heerlijk weer en in Nederland niet begrepen we. Dus geen haast. Wat voor dag is het eigenlijk, dinsdag? Doe normaal hoe kan dat nou? We rijden deze vakantie niet meer dan 150 kilometer per dag en zijn daar een hele dag zoet mee. Hoe willen we dan ruim 1300 kilometer in vier dagen doen ? Weet je wat, we laten ons niet gek maken en gaan er nog eens rustig over nadenken. We hebben vandaag dan ook 86 hele kilometers gereden en moeten de andere 1214 dan maar in drie dagen doen of zo. 

We hebben een heerlijke schaduw plek gevonden in een bos aan de kust.  Het is een camperplek zonder vaste plekken en gewoon  parkeer tarief. Je krijgt een kaartje bij binnenkomst en voordat je er uit wil moet je betalen. Prima systeem. 

Het dorp is van alle plekken waar we hier aan de kust geweest zijn (en dat zijn er onderhand al echt een heleboel) de leukste plek. We zitten op 400 meter van het strand, met tussen de camperplek en het strand allemaal barretjes, restaurants en winkeltjes. En ook in het naseizoen is het er gezellig druk. Ook vanavond hele groepen jeugd met pizza's en flessen wijn richting strand voor de zonsondergang. Het is helder en de temperatuur is nog steeds 20 graden om 22:00.  Dit is een plek om te onthouden, hier gaan we nog wel eens terecht komen. Gaia is vanavond weer helemaal op. Een paar keer met haar naar het strand geweest en van alle indrukken is ze bekaf.  Je merkt dat het allemaal steeds beter gaat. Vooral het luisteren heeft echt een stap gemaakt. Ook andere honden gaat steeds beter. Af en toe vragen we ons af of het echt wel zo is of dat we het verbeelden en gewoon graag willen zien. We zijn er nog lang niet maar we hebben er alle vertrouwen in.  We hebben nog steeds dit plaatje in gedachten en beginnen te begrijpen dat het klopt. Ook dat wij een eigenwijze en speelse hond hebben en de hondenschool aangaf, reken op 48 maanden voordat ze volwassen is ....

Vanavond op tijd naar bed morgen maar eens serieus kilometers gaan maken.

Strand

Maandag 18 september

Vanochtend zelf niet zo lekker. Met Gaia lijkt nog niets aan de hand. Wel heerlijk rustig geslapen, letterlijk op de camino de Santiago. Veel wandelaars die de route lopen. Weer een schitterend uitzicht vanuit de camper op de oceaan. Zowel dag als nacht.

De weg er naar toe is wat krapjes en steil, maar de plek maakt alles meer dan goed. Ondanks dat er verder niets is, zelfs geen prullenbak. Vooral Volkswagen busjes en Opel combos van engelse jongelui met alleen een bed achterin. Wij passen er met onze afmetingen met moeite tussen. Maar de insteek is hetzelfde. Genieten van de natuur het weer, de plek en het uitzicht en je verder nergens druk om maken. Je kunt waarschijnlijk ook helemaal naar beneden naar de oceaan lopen. Maar dat hebben we overgeslagen. Er moet iets overblijven voor een volgende keer. Vanochtend ook een hoop militairen met verschillende Land Rovers die even pauze hielden op de plek. Later hoorde we overal schoten. Ze zullen wel aan het oefenen zijn. 

Vertrokken richting Frankrijk. We staan nu op een volle, erg bedrijvige camperplek aan zee in de buurt van Biaritz. Het waait enorm en het 'straal' zand doet gewoon zeer aan je armen en benen.

 De camper staat gelukkig in de luwte dus dat scheelt. We staan ook op blokken, maar nog steeds enorm scheef.

Onze buurman staat op dubbele blokken en ... nog steeds vreselijk scheef. 

Ach we hebben dit jaar de blokken ook minder gebruikt. Beetje scheef en we slapen evengoed wel. De douche heeft aan beide kanten een putje dus het water loopt toch wel weg. 

Nog een stuk langs de boulevard gelopen en alles ziet er leuk en gezellig uit. Je moet er alleen niet aan denken hier in het hoog seizoen te zijn. Bij de camper, in de avond zon aan de borrel en het leven van de camperplaats aan ons voorbij laten trekken. We komen hier opeens weer  nederlanders tegen. Raar volk, zit van alles tussen. Zelfs tokkies hebben het camperen gevonden. Wij maken ons niet druk en vermaken ons prima, et vivere, reservate tenslotte. 

H ging koken en ik nog een rondje om met Gaia. Ze is erg kieskeurig aan het worden. Met een van ons moeten de rondjes klein blijven. Als we samen gaan maakt het niet uit en loopt ze overal mee naartoe. Een uitzondering maakte ze om met me naar het strand te gaan. Helemaal uit haar bol. Gelijk een enorm gat gegraven (het blijft een duitse herder). Toen ik riep waar is H ? was het over en zocht ze met een noodgang zelf de weg naar de camper terug. H klaagt dat het opeens allemaal zo snel gaat en ze nog niet naar huis wil. Maar morgen gaan we weer een stukje noordelijker. Nu nog even genieten van de temperatuur, het strand, het drankje en elkaar. 

Dagboek van een herdershond

Zondag 17 september

Zondag, mijn baas heeft vandaag een rustdag. En ik moest een keer gaan werken voor mijn brokken. Dus vandaag doe ik het blog en de foto's. Heb vanacht onze leefdoos goed bewaakt. Er zijn hier een hoop honden die vanochtend allemaal tegelijk begonnen te blaffen rond een uur of zeven. Ik heb gewoon mijn bek gehouden, daar was mijn ene human trots op. Die andere had niets gemerkt want die snurkte tegen het blaffen in. 

Het ochtend ritueel begin ik ook al te herkennen. Ik blijf stil tot ik de eerste stem hoor, hoe zacht ook. Dan sta ik met mijn voorpoten op hun mand te kwispelen en springen. Dan moet ik eerst zitten anders komen ze er niet uit.  Daarna ga ik altijd een stukje lopen, echt ver wil ik dan niet want mijn andere human gaat niet mee. Daarna zitten we buiten en lig ik te wachten. Ik weet dat ik dan snel mijn brokken krijg.

Ondertussen kwam er een enorme zwerm gieren over vliegen. Echt heel veel en iedereen stond omhoog te kijken. Geen idee waarom want ze vlogen veel te hoog om te pakken. 

Na mijn bak met brokken wist ik het al, dit is niet alles, ik tel de brokken die ik krijg en ik miste er een hoop. Goed nieuws, want dat betekende dat ik ze mocht gaan zoeken, of beter nog die speciale geur vinden en daar krijg ik dan weer brokjes voor, speuren noemen ze het. Daarna wilde ik weer gaan slapen. Maar nee er waren alweer andere plannen, naar de stad moesten we. Was niet zover, ja dat ken ik van ze.

Was leuk over oude stenen brug heen en veel klimmen. Mijn humans vonden  het een gezellig dorpje. Er was niets aan, totdat ik een kat zag, toen werd het leuk. Maar nu vonden zij er niets meer aan. Op de terugweg begon het te regenen, dan kan die ene altijd zo lekker sjacharijnig worden. Die ziet de lol er niet van in, maar komt ook omdat ie geen vacht meer op zijn kop heeft. Daarna hebben ze de camper ingepakt en zijn we vertrokken. Geen idee waarheen, we zitten nog in Spanje hoorde ik ze zeggen. De weg was prima, lange rechte stukken, paar bochtjes totdat we aan de kust kwamen. Dat werd smal, smaller smals en erg stijl  omhoog. Ook heel veel tegenliggers. Er was een evenement met wegafzetting, maar de borden waren in het Basks en dat snapte ze niet. Alleen dat de eindtijd vandaag om zes uur zou zijn.Maar ja dat was het nog niet.  Het zal allemaal wel. Ze willen hier vannacht blijven staan en als ze ons kwamen wegsturen dan mocht ik blaffen.  Ik ben nog snel ff op schoot gekropen om lekker te kroelen en een selfie te maken.

Op de plek moesten we weer lopen, weer omhoog totdat we de camper in de diepte zagen staan aan de andere kant de oceaan.  Echt een schitterend punt. Alleen jammer dat ze zich nu zorgen om me maken. Ik had een flink stuk bot gevonden en heb dat heel doorgeslikt. Nu zijn ze bang dat ik er ziek van ga worden omdat het te groot en scherp was. 

Ze klagen ook over geen bereik, dus ik heb het blog voor niets zitten typen. Het zal wel, ik ga slapen mijn taak zit er op. 

'Under de mudder'

Zaterdag 16 september

Heerlijk geslapen, donker en stil. Wel spookte het af en toe rond de camper, met flinke windstoten waardoor de camper stond te schudden. En dat terwijl we nog redelijk beschut stonden. Eerst een stuk gelopen en geklommen en genoten van het uitzicht van boven af. Wel vreemd om zo over lege ski pistes te lopen en verder ook nergens mensen te zien. 

De camper staat een beetje in een rots kom met uitzicht naar het dal en de hoge bergen achter ons. Na het lopen heerlijk koffie gedronken met spectaculair uitzicht.

H weet nu ook weer hoe de GR10 route loopt en waar ze geslapen hebben. Ook is dat pad in de bergen nu goed te zien. Het werd erg lekker weer dus uitstelgedrag tot en met. Nog maar een keer koffie buiten in de zon. Toch even speuren met Gaia. De rotsmuur naast ons is ideaal om geur te verstoppen. Ze blijft het leuk vinden om te doen en na 15 stokjes is ze bekaf en klaar.

Toen was het toch echt tijd om te vertrekken. Eerst de camper nog even servicen en daarna door. We besloten om niet dezelfde weg terug te rijden, hoe mooi ook. Maar om verder te rijden naar Spanje. En jee wat was die weg mooi. Jammer dat we nergens konden stoppen, maar slingerend door kloven met een rivier er als toetje bij. Wel een lunchstop gedaan aan een meer, waar ik uiteindelijk met Gaia heen geklommen ben en 'under de mudder' van terug kwam. In Spanje gestopt bij camping Iturbero in Lumbier. Alles even gemoedelijk, ja zoek maar een plaats na 19:00 worden we wakker en horen we het wel.

Er bleek een mooie kloof op loopafstand te zijn. Inclusief echte gieren. Maar die hadden we onderweg al gezien.

Definieer loopafstand zou dan het antwoord moeten zijn. Maar goed , wij er heen. De kloof was heen prima, redelijk vlak en langs een rivier. Hier en daar een tunnel, altijd leuk. Hond aan de ene hand, H aan de andere want die zag op een gegeven moment, letterlijk geen hand voor ogen.

Best mooi allemaal, helemaal onder de indruk waren we ook niet. De kloof met de camper vanmiddag, was zeker zo mooi, misschien zelfs mooier. Maar goed, aan het eind kon je dezelfde weg terug, verstandig. Of met een omweg en in gedachten van H met mooi uitzicht van bovenaf op de kloof terug. Dat van die omweg was het enige dat klopte. Stijl omhoog, kleine rotspaadjes, modder en nog best heet. Ik denk dat we drie kilo zijn verloren vanmiddag en in mijn geval een 2e paar schoenen 'under de mudder'. Maar goed, been there, done that. Morgen kunnen we verder, hier hoeven we nu niet voor te blijven. Vandaag toch weer 18 kilometer gelopen ondanks de 'reisdag'. Gaia gaat morgen bellen met de dieren bescherming vertelde ze want dit lijkt niet op vakantie. Nu hangen we voldaan maar enigsinds moe met een drankje achterover. Het is zaterdagavond. Maar we liggen voor zondag in bed, dat is duidelijk. 

Vrijdag pizza en tevreden.

Vrijdag 15 september

Op tijd op want we gingen verder. Het besef kwam dat het al vrijdag is en we al twee weken weg zijn. Het werd gelijk een beetje stil. Rond 10:00 vertrokken, vroeg voor ons doen. Onderweg weer lekkere broodjes en gebak gescoord.  Mooie weg, dit keer heel veel bochten en 15% hellingen, de camper had het zwaar. Maar met nu al 12 duizend kilometer op de teller al lekker ingelopen. 

Uiteindelijk aangekomen in Arette Pierre Saint Martin. Een ski gebied en weer bekend van de gr 10. H herkende alleen niets meer, heeft hier wel ergens geslapen maar geen idee meer waar. Nu is er dus helemaal niets te doen, uitgestorven. De betaalde camperplaats was ook helemaal leeg. Iets verder waren ook parkeerplaatsen en daar zijn we nu gaan staan. Eens kijken of we daar mogen blijven staan. Bij aankomst begon het te regenen, wel nog een klein rondje gelopen, maar de regen nam alleen maar toe. Terug in de camper zaten we steeds in een wolk (we zitten hier hoog) dus onze wereld werd erg klein. De reden dat ik hier wil blijven staan is het feit dat we een pizza truck kunnen zien staan en het vrijdag is. Echt heel bijzonder, uitgestorven dorp, beetje spookdorp, maar wel een pizza truck.

Voor ons doen dus vroeg gegeten want stel je voor dat ie vertrekt vanwege het gebrek aan klandizie. Om KWART OVER ZES waren we al klaar. Erg lekkere pizza, hoe snel wij ook gelukkig zijn. Beetje haarspeldbochten rijden, beetje lopen, parkeren op een berg, pizza eten met glaasje cremant en we zijn tevreden. 

Koeien

Donderdag 14 september

Op het ruisen van de rivier achter ons na, was het vannacht doodstil. En geen lantaarn paal en de buurt dus ook heel donker. Ik kon Gaia dan ook niet eens zien bij het laatste uitlaat rondje.

Om negen uur wakker en uit bed, ontbijten en wandelschoenen aan. H had een route bekeken waar we met de hond ook mochten komen. We zitten hier nl tegen een natuurgebied aan wat streng verboden voor honden is. Pittige wandeling gehad, 1x vastgelopen omdat we niet verder mochten vanwege het natuurgebied en toen weer terug naar het deel waar we verder konden.

Erg mooie omgeving, veel watervalletjes, en riviertjes. Gaia was in haar element want overal mocht ze in en ze heeft zich een slag in de rondte gedronken.13km in totaal geklommen en gelopen. De ene plek was nog mooier dan de andere. Veel grote roofvogels gezien en ook ezels, paarden en kuddes koeien. Die laatste van heel dichtbij. Die liepen op ons pad, een was nieuwsgierig en kwam naar ons toe. Gaia heeft het enorm goed gedaan, je kunt bijna merken dat ze bezig is met haar nieuwe baan als 'herder'. Want die koeien zijn wel heel groot als ze zo op je af komen lopen, maar ze vertrok geen spier en bleef keurig bij H.

Het pad was hier en daar wat steil en dan moesten we iedere keer bepalen hoe we dat gingen lopen.

Bij de camper lekker in de zon gaan zitten. We waren best af, net als G die weinig meer te melden had. Ze werd nog even alert toen er weer schapen om de camper liepen. Blafte zelfs toen de kudde begon te rennen, maar veel meer fut zat er ook niet in. Besloten om hier vannacht te blijven staan en morgen verder te rijden. Dus nog snel een kaartje gekocht en aan de borrel.  

Vlak voordat het donker werd nog naar boven geklommen naar een kabel met prachtig uitzicht. Het werd ondertussen wel fris, maar nu was het echt klaar met lopen en doen. Morgen gaan we op tijd verder. 

Veranderen van baan

Woensdag 13 september

Prima geslapen, Gaia was blij dat we er nog waren vanochtend. Zo blij, dat ze voor het eerst probeerde op het bed te springen. Achterover, over de kop, hard op de grond terecht gekomen. Ik denk dat ze het niet nog een keer gaat proberen. Verder gaat het wel goed met haar. Rustig ontbeten, wel binnen, want ik weiger met mijn blote voeten in het natte gras te ontbijten. De temperatuur is goed, dus wel in t-shirt en korte broek. Ondertussen is H druk bezig om te bepalen waar ik heen mag rijden. Rekening houdend met niet te gekke wegen ( ik weet het, daar komen we toch op uit) Maar op voorhand heb ik een veto voor >12% dalingen. Stijgen is niet erg, maar dalen is niet altijd te doen. We zijn zwaar en remmen op de motor met 4000 toeren in de begrenzer, is vaak niet voldoende om de snelheid er uit te houden. En ik wil niet constant op mijn rem moeten staan. Gisteren ook gezien, iemand die de hele weg naar beneden aan het remmen was. De grap was, dat hij tussen twee haarspeld bochten gas gaf en bij ons weg reed.  Om daarna nog harder te moeten remmen voor de volgende bocht. 

Zo doet de reisleider dat dan 's-ochtends bij het ontbijt. Hierna volgt de instructie voor de chauffeur (moi)

1x gestopt onderweg bij een banket bakker, daar hadden we zin in. 

1x gestopt om te lunchen, hadden we ook zin in. 

1x om Ad blue en diesel te tanken, hadden we geen zin in maar zonder Ad blue stopt de camper. 

1x om weer een kastje dicht te doen wat open gesprongen was 

1x om een la die we vergeten waren dicht te doen te sluiten. 

1x omdat er iets rammelde in een kastje. 

Verder heerlijk gereden. Ik wist natuurlijk van te voren dat het weer steil, krap en hier en daar uitdagend zou zijn. Nou dat is weer prima gelukt. Geen echte problemen, alleen een melding dat mijn knipperlicht stuk was, maar na een kilometer over hobbelige  bergweggetjes was alles weer vast getrild en werkte het weer. 

Enige waar ik me over verbaas (en irriteer) zijn al die wielrenners. Op 2 baans wegen waar je 90km/h mag rijden (en de Fransen 110 aanhouden), rijden ze met doodsverachting naar beneden en snijden nog bochten af ook. Of van die vakantie gangers die met volle bepakking een berg op kruipen waardoor je boven op je rem moet staan als je na een bocht zo'n droeftoeter voor je bumper hebt. Ik denk dat het aantal fietsongelukken hier enorm moet zijn. Motorrijden is minder gevaarlijk dan op D- wegen te fietsen. Fiets lekker binnendoor of neem de bus. Het laatste stuk vandaag kwamen er ook een hoop wielrenners naar beneden rijden, H zag dat ze allemaal een nummer op hun fiets hadden, de menigen waren verdeeld. Maar ik denk dat het punten zijn die je kunt verdienen als je ze omtikt. 

H wilde graag naar Gavernie. En daar zijn we nu ook. Er was een camping 4,5 km voor het dorp, dat vonden we te ver (en eerlijk is eerlijk, ik was er voorbij gereden en kon op deze smalle bergweg ook nergens keren of stoppen). Midden in het dorp is een camperplek. Daar zijn we ook doorgereden en nu staan we een kilometer hoger dan het dorp op een andere plek. Na aankomst gelijk de schoenen aan en Gaia uitgelaten en naar het dorp gelopen. Zag er wel knus uit, duidelijk ingesteld op wandelaars. H vertelde dat de gr10 hier ook doorheen komt. Gaan we morgen ontdekken, dan blijven we hier staan om ook te gaan wandelen, sorry hiken.

Om acht uur kwam er nog een herder langs met allemaal schapen en een hond. Gaia was niet te houden, ze wil nu van baan veranderen, van huis hond naar schaapsherders hond. 

Ps we zitten weer lekker hoog en hebben geen internet. Geen idee wanneer deze blog weer live komt.

Mazzel dag

Dinsdag 12 september

Voor ons doen op tijd op. Lopen met de hond, ontbijten en vertrokken. Het was nog prima weer, wel weer koud maar goed genoeg om gelijk buiten te zitten. Beetje saaie rit die ook nog eens niet op schoot. Kwam ook door het weer, onderweg kregen we wat druppels. Bij aankomst ( in la Bastide) was de receptie nog dicht en hebben we voor de deur geluncht en gewacht. Toen brak het slechte weer door en konden we elkaar niet eens meer verstaan. We staan op een 'camperplek' want er was iets waardoor we niet op een  camping plek konden staan, wat precies weten we ook niet. Erg krap allemaal, maar goed we staan zullen we maar zeggen.

 Gelukkig werd het snel weer droog en zijn we aan de wandel gegaan. Naar het stadje gelopen, moest langs de weg. Dus echt lekker wandel gebied is het hier ook niet. Bij de camper aan de bubbels in de zon. Net toen we naar binnen gingen begon het weer te regenen. Mazzel dagje dus. Maar wel besloten om morgen verder te gaan en weer een wandel gebied op te zoeken. 

De goede kant op rennen.

Maandag 11 september

Nou ja, vanochtend (laat) wakker geworden met regen! Hoe kan dat nou. 13 graden en regen. Dat was niet de bedoeling, voor morgen zelfs een weeralarm. Moet niet gekker worden. Dat is ook een dingetje hier in de pyreneeen, het kan zo maar omslaan. Gelukkig werd het snel droog en konden we brood halen in het 'dorp'. Er is niet eens een bakker, maar alleen een brood automaat. Daar stonden de mensen uit het dorp dus ook voor in de rij. 

Gelukkig kwam de zon er snel door en hebben we buiten gegeten en koffie gedronken. Beetje lezen, beetje niets doen. 

Begin van de middag de wandelschoenen weer aangetrokken. Doel was nu het meer. Goed gestart aan de andere kant van de rivier. Uiteindelijk kwamen we bij het meer uit, maar nu te hoog. Dus in de diepte het meer zien liggen. Stug doorgelopen en uiteindelijk bij een riviertje onze late lunch stop gehad. 

Terug een andere route genomen ook weer erg mooi en gelukkig weer veel in de schaduw kunnen lopen. Het was al half zes toen we terug kwamen. Dus de dag vliegt ook zo weer voorbij. Snel een drankje gedaan en om half acht een laatste rondje dorp. Op de camping is het opeens erg druk. We weten nu ook waarom. De Franse versie van we zijn er bijna is hier geland. Allemaal grijze koppen die bij de camper van de reisleider verzameld waren voor drankje en uitleg. Onder andere welke kan ze op moesten rennen in geval van brand of overstroming. 

Hé Jean Pierre opletteun er ies een verskil ! 

Morgen gaan we verder. We weten nog niet precies waarheen. Gaan straks eerst nog eten en daarna kijken we of we een richting kunnen bepalen. Hangt ook een beetje van het weer af. Vandaag was weer prima, maar als de vooruitzichten veranderen dan duiken we misschien Spanje in , of gaan richting  Italie of toch .... Morgen weten we het. 

Natuur

Zondag 10 september

De plek vannacht was prima. Heerlijk geslapen, doodstil en super donker. Zelfs H geeft aan dat ze hier goed geslapen heeft. Is eindelijk klaar met dromen. En toch zijn we verder gereden. We zochten een plek wat hoger in de bergen en met nog meer vrijheids gevoel. Via een mooie bergweg in ongeveer 1,5 uur terecht gekomen op een camping op ruim 1600 meter hoogte. En de bergen om ons heen zijn nog veel hoger!  

Het originele 'doel' was een camperplek. Die ligt hier iets verder. Maar dat was een troosteloze asfalt plek In de brandende zon. Er naast lag een bijna lege camping, daar staan we nu. Heerlijk rustig, op gras met schaduw op de plek. Vriendelijke beheerder, die zich echt nergens druk om maakt, inschrijven doen we wel als jullie weer weg gaan. Hij keek alleen wat bedenkelijk toen hij zag hoe groot de camper was. Het is hier allemaal wat krap en bij het wegrijden bij de receptie moest ik eerst achteruit en later op de plek weer achteruit insteken tussen een paar bomen. Allemaal in een keer exact goed. Aan zijn reaktie te zien was hij het anders gewend, hij bleef maar je bent een kampioen roepen. Hij was natuurlijk allang blij dat zijn camping heel bleef.

Daarna gelijk aan de wandel. Dit was wat we zochten. Bergen, ruimte en zo de echte natuur in vanaf de camping. 

Tussen de bomen door langs een riviertje gelopen tot we bij een waterval (kunstmatig)  kwamen en niet verder konden. 

Morgen blijven we hier nog een dag en gaan dan proberen aan de andere kant te komen bij het meer. Vandaag hebben we onze beweging wel weer gehad. Nog een drankje buiten gedaan, het koelt hier wel sneller af. Was het vanmiddag nog 30 graden, de verwachting is 15 graden om acht uur!  (het is nu half acht en we zitten nog buiten) Ook een minimum temperatuur van 9 graden vannacht. Nu heeft H net toch maar ingeschreven en betaald. Ik mocht raden wat de stroom koste. Ik zat er flink naast. Ik dacht 5 euro, het was het dubbele!  PER DAG !  Dus de kachel gaat vannacht gewoon aan op elektra. Kunnen we gelijk kijken hoe dat gaat en of dat voldoende is (want we willen nog een keer in de winter weg). Dit is natuurlijk ook een wintersport camping. Dus mischien hebben ze ook wel extreem hoog elektra verbruik en vandaar de prijs. 

Verjaardag

Zaterdag 9 september

Het is wat later vertrekken geworden, wat een verassing. Eerst rondje gelopen en broodjes gekocht in het dorpje. Daarna aan de koffie, beetje opruimen en de camper verzorgen.  Voor de rust van G vandaag de peage genomen. Erg saai, maar wel lekker kilometers gemaakt met een snurkende hond achter ons. Onderweg nog een keer tanken en boodschappen gedaan. De camping waar we heen wilde gaan zag er op een afstand al niet leuk uit (zandstrand met heel veel mensen) dus zonder stoppen doorgereden. Nu staan we in Corneilla-de-Conflent een klein dorpje in de pyreneeen. Met vanaf de plek uitzicht op de beroemde Pic du Canigou. Deze ligt in het Franse deel van de oostelijke pyreneeen. De berg is 2784 meter hoog. ( wij zitten nu op 585 meter hoogte). 

 Ook voor het eerst deze vakantie dat we nog geen nederlanders gezien hebben. Rondje gelopen en het piepkleine dirpje bekeken.

Begint hier toch echt wel spaans te worden. Bij de camper gegeten want er is niets in de buurt. Zondag is er wel een gezamelijke maaltijd, maar dat is morgen pas en dan zijn we waarschijnlijk al vertrokken.

Oh ja en wij zijn natuurlijk niet jarig, dat is broeder S. Die ik sprak en alweer aardig opgeknapt was. Hij stond zelfs alweer op het hockeyveld.

Sterren

Vrijdag 8 september

Gisteravond voor het naar bed gaan nog even naar buiten met Gaia. Het was zo donker om ons heen en zo helder dat er veel sterren te zien  waren. Dus ook H nog even naar buiten om samen naar de sterren te staren. Ik kan me niet herinneren zoveel sterren gezien te hebben.  Zelfs de melkweg was duidelijk te zien. We hadden vanochtend eigenlijk het plan om verder te rijden. Maar op de terugweg van ons rondje om en broodjes halen toch besloten rustig aan te doen en  nog een nachtje te blijven. Konden we rustig koffie drinken, lekker ontbijten etc. Dat is ook allemaal gelukt. Zelfs nog tijd gehad om het kasteel te bezoeken op de berg tegenover ons. Chateau Peyrelade uit de 11e eeuw. Ondertussen al mooi gerestaureerd. Wel erg warm om de berg op te lopen (en af) dus we hebben onze beweging wel weer gehad. Vanaf de camping kunnen we het kasteel zien, maar vanaf het kasteel natuurlijk ook de camping. Blijft leuk zo'n mini camper op deze afstand. 

Terug gelijk aan de borrel en buiten gegeten. Vanavond weer sterren gekeken, nu ook met een app op mijn telefoon om alle sterren en planeten te herkennen. Ondertussen ook gekeken waar we morgen heen willen, ja we gaan nu toch weer verder. We gaan proberen een beetje koelte te vinden, dus water en schaduw en misschien een beetje hoogte ( scheelt ook weer in temperatuur). Nu nog eens worden of we vroeg weg gaan of juist laat. We nemen er nog maar een borrel op en zien morgen wel verder.

Aan de Tarn

Donderdag 7 september

Op tijd op, ahum dat was de bedoeling. Ik heb geen horloge meer om dus ik geloof het allemaal wel. Op tijd op om niet laat te vertrekken leek gisteravond nog een goed plan. Maar, lekker weer, rustig ontbijten, spelen met de hond, nog een kop koffie afijn. Iets over 11 weg. Dus toch al bijna een uur eerder dan de vorige keer. Ik denk dat we nu wel een van de mooiste routes hebben gereden. Niet de snelste, maar wel heel mooi binnendoor. Tijdens de lunchstop gekeken waar we wilden overnachten. Dat was na de plaats Mende. H had wel een weg gevonden wat goed te doen was maar wel 20 minuten scheelde. De zweedse onverharde wegen waren er niets bij.  Weer een kastje stuk en spullen op de grond, steil naar beneden met haarspeldbochten en percentages waar een paard de hik van zou krijgen. Gaia kreeg er een piepaanval van. Arme beest wist niet waar ze het zoeken moest. Half op de bank, poten over haar ogen en oren heen. Maar goed, nu staan we op een prima camping aan de Tarn. Het is hier weer erg mooi, lekker weer maar iets minder schaduw. Wij aan een borrel en de hond met een kluif van een stuk haas. Zo is het allemaal weer snel vergeten. 

Nog stukje gelopen ( de camping heeft zelfs nog een telefoon cel)

Daarna even de rivier in en gegeten bij de camper. Heel veel honden in de verte die de hele avond al aan het blaffen zijn, hoop dat Gaia straks een beetje wil door slapen. Maar goed het geruis van de Tarn helpt misschien wel met slapen. Morgen bepalen we of we verder rijden of nog een dagje blijven. 

 

Echt even niets

Woensdag 6 september

Alle dakramen hadden we open vannacht. Dat was toch wel koud. Overdag ruim boven de 30 graden. Maar 's-nachts koelt het af naar onder de tien. Om half negen zaten we, met trui aan, buiten. Het was al strak blauw en zag er al naar uit dat het een mooie dag zou worden. Besloten om een dagje te blijven. Gewoon omdat het kan. Heerlijk aan de koffie, ruisen van de rivier op de achtergrond en steeds warmer wordende zon. Beetje spelen, stukje lopen, beetje eten, wat drinken. Naar de rivier om te spelen en Gaia te laten zwemmen. Dat kan ze steeds beter. Alleen jammer dat ze zich daarna  voor je gaat uitschudden, en gelijk doorgaat met het graven van een kuil. Dus al het zand blijft ook lekker aan je plakken. Volgens H zag ik er uit zoals toen de kinderen nog klein waren en ik met ze in de modder had gespeeld. Ondertussen was het tijd voor borrel en bites, dus retour camper.

Verder weinig meer gedaan, morgen gaan we verder.

Gebraden kip

Dinsdag 5 september

Het riviertje went, het snelstromende water maakt je rustig en je valt er prima van in slaap, weet ik uit ervaring.  Het is druk geworden op de camping, gister bleven er maar nieuwe mensen bij komen. Veel campers, maar ook wandelaars met kleine tentjes. Er heerst een heel relaxte sfeer en op zich kunnen we nog wel een dagje blijven, maar we willen verder. Maar geen haast, eerst buiten koffie drinken en wakker worden. 

Daarna was het tijd om even te poetsen, jazeker poetsen. Normaal niet ons ding maar met een hond bittere noodzaak. Gelukkig hebben we een stofzuiger.  Ook de mat gedaan met speciale borstel. Als we zeggen we zijn drie weken in plaats van drie  dagen weg dan geloof je het ook. 

Bizar halverwege de mat al een halve hond gevonden. En ze is nu niet eens echt aan het verharen.

Rond twaalf uur vertrokken , jawel, nog steeds richting zuiden. Voor het weer niet nodig. Het is schitterend weer overal.  Maar verder zuid met water, rivier en schaduw. Onderweg getankt en boodschappen gedaan. Eindelijk een Leclere super markt die het snapt. Wel overal hoogteborden van 2 meter, maar ook een speciale parkeerplek voor campers naast de ingang. Genoeg ruimte voor campers tot een meter op acht. Zeker een vak of 15. Ideaal, zo je volle winkelwagen overladen in de garage en koelkast. (Met boodschappen bedoel ik ook Cremant. Het vak was weer leeg toen we de winkel verlieten.)

Rond Lyon was het knap druk, onderweg ook snel gekeken hoe het ook alweer zat met de millieu zone's rond Lyon. Maar met een gele sticker mocht je overal rijden. Heel veel bochten verder staan we nu op een camping in Sainte-Sigolène (op 588 meter hoogte) Weer met een riviertje achter de camper en bomen met schaduw. Dat is ook wel nodig want om 18:00 is het nog 31 graden.

Gaia nog even plonzen. H bijna ook. Lekker door het water rennen en een zoomie erachteraan. Ook even echt zwemmen en zelfs met haar kop helemaal onder water om een gezonken tak te pakken.  Nog eerst even borrelen voordat we gingen eten. 

Vanavond geen kapsalon, daar kregen we de fotos van thuis al van. Maar lekker aan de gebraden kip met salade, brood en een glaasje cremant. Verder een laatste drankje en niet te laat naar bed. Morgen kijken we verder.

De bus naar Lourdes

Maandag 4 september

Een 'waterval' 

Wakker geworden zonder enig besef van tijd. Het kon 6 uur zijn of half elf. Oei! de broodjes konden tot half tien  opgehaald worden. Echt vakantie, lekker bezig met de primaire levensbehoefte, onderdak, eten en drinken. Buiten was het 13 graden, onbewolk en lekker fris.  Het bleek buiten ook pas half negen te zijn en de broodjes waten hier pas NA half tien beschikbaar. Lekker buiten in de zon aan de koffie. Rond half tien zaten we in de schaduw want de zon was al te heet. Rustig gegeten, spelen en speuren met de hond en om half twaalf vertrokken voor ons Jura avontuur. Toen we bij de ingang van 'de natuur' een touringcar zagen staan hadden de alarm bellen af moeten gaan. Maar nee, vakantie modus aan. Onderdak, eten en drinken, meer niet. Het eerste stuk naar de watervallen was glibberig, smal en druk. De bus was verkeerd gereden, de mensen hadden naar Lourdes gemoeten. Strompelend met stokken, vasthoudend aan boompjes, struiken en een enkele railing gingen de bejaarden naar boven. Zich ondertussen vergapend aan al dat natuurschoon en watervallen van zeker drie meter hoog. We zijn verwend, snappen we, het was mooi, niet bijzonder en met wilde natuur had het al helemaal niets te maken. Maar goed, na de laatste waterval ging de meute dezelfde weg terug en kon ons avontuur beginnen. Dat was prima, lekkere wandeling, steile paadjes, door het bos, Gaia wist nog een slang te vinden en op te jagen en daarna met een grote omweg terug naar de camping.

Ruim 3,5 uur onderweg en 7,5 km gelopen. Geeft wel een beetje aan hoe de route was. Bij de camper de luie stoelen gepakt, een hond die in coma ging en ik die prompt door de stoel heen ging vanwege een geknapt elelastiek. 

Van de hond wel een foto, van de stoel niet (hoop ik)

Eind van de middag nog een keer naar de grote waterval, nu helemaal alleen en dat is gelijk een stuk relaxter. 

Rond half negen werd het wat klam, dus uiteindelijk maar binnen gegeten. Morgen gaan we verder. 

Internet hebben ze hier niet, wifi is tergend traag, werk dus eigenlijk ook niet 1,02 Mbps,  dus geen idee of dit hier online komt.