Vanochtend zelf niet zo lekker. Met Gaia lijkt nog niets aan de hand. Wel heerlijk rustig geslapen, letterlijk op de camino de Santiago. Veel wandelaars die de route lopen. Weer een schitterend uitzicht vanuit de camper op de oceaan. Zowel dag als nacht.
De weg er naar toe is wat krapjes en steil, maar de plek maakt alles meer dan goed. Ondanks dat er verder niets is, zelfs geen prullenbak. Vooral Volkswagen busjes en Opel combos van engelse jongelui met alleen een bed achterin. Wij passen er met onze afmetingen met moeite tussen. Maar de insteek is hetzelfde. Genieten van de natuur het weer, de plek en het uitzicht en je verder nergens druk om maken. Je kunt waarschijnlijk ook helemaal naar beneden naar de oceaan lopen. Maar dat hebben we overgeslagen. Er moet iets overblijven voor een volgende keer. Vanochtend ook een hoop militairen met verschillende Land Rovers die even pauze hielden op de plek. Later hoorde we overal schoten. Ze zullen wel aan het oefenen zijn.
Vertrokken richting Frankrijk. We staan nu op een volle, erg bedrijvige camperplek aan zee in de buurt van Biaritz. Het waait enorm en het 'straal' zand doet gewoon zeer aan je armen en benen.
De camper staat gelukkig in de luwte dus dat scheelt. We staan ook op blokken, maar nog steeds enorm scheef.
Onze buurman staat op dubbele blokken en ... nog steeds vreselijk scheef.
Ach we hebben dit jaar de blokken ook minder gebruikt. Beetje scheef en we slapen evengoed wel. De douche heeft aan beide kanten een putje dus het water loopt toch wel weg.
Nog een stuk langs de boulevard gelopen en alles ziet er leuk en gezellig uit. Je moet er alleen niet aan denken hier in het hoog seizoen te zijn. Bij de camper, in de avond zon aan de borrel en het leven van de camperplaats aan ons voorbij laten trekken. We komen hier opeens weer nederlanders tegen. Raar volk, zit van alles tussen. Zelfs tokkies hebben het camperen gevonden. Wij maken ons niet druk en vermaken ons prima, et vivere, reservate tenslotte.
H ging koken en ik nog een rondje om met Gaia. Ze is erg kieskeurig aan het worden. Met een van ons moeten de rondjes klein blijven. Als we samen gaan maakt het niet uit en loopt ze overal mee naartoe. Een uitzondering maakte ze om met me naar het strand te gaan. Helemaal uit haar bol. Gelijk een enorm gat gegraven (het blijft een duitse herder). Toen ik riep waar is H ? was het over en zocht ze met een noodgang zelf de weg naar de camper terug. H klaagt dat het opeens allemaal zo snel gaat en ze nog niet naar huis wil. Maar morgen gaan we weer een stukje noordelijker. Nu nog even genieten van de temperatuur, het strand, het drankje en elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten