Bijna een week weg, moet niet gekker worden. De dagen vliegen voorbij, ondanks dat we proberen zoveel mogelijk te doen. Ja ook zoveel mogelijk rust natuurlijk. Ben gisteren al in mijn 2e boek begonnen. Klokslag 11 uur vertrokken uit Andelot en uiteindelijk terecht gekomen in Dun-Les-Places. De eerste 1000 kilometer met de camper zitten er op. Een oude vervallen en in ongebruik geraakte camping achter een restaurant, zonder voorzieningen. Het restaurant was dicht toen we aankwamen, maar we zijn gewoon doorgereden naar beneden en hebben een plek aan de rivier le Cure gevonden. Een wilde snelstromende rivier, voor het eerst na alle droogte dat we gezien hebben. Er staat 1 andere camper met een vader en zoon die net terug kwamen van het kajakken. Ze hebben ook een hond mee. En de eigenaar vertelde dat die nogal schuw en eenkennig was. De hond bleef dan ook onder zijn camper liggen. We zijn eerst gaan lopen met Gaia. Want ze heeft tenslotte beweging nodig na een paar uur rijden. Doel was door het bos binnendoor naar het dorpje. Weer typisch frans dorp, niets te beleven, pleintje bibliotheek, gemeentehuis en kerk. O ja en natuurlijk een oorlogsmonument. Ook dacht ik dat Banksy langsgeweest was in dit gehucht. Maar het zal wel een plaatselijke copy cat zijn.
Maar wel leuk, mijn soort kunst
Terug bij de camper liep de andere hond los, niet zo vreemd op een lege ex camping met 2 campers. Hier was het Gaia dus om te doen. Spelen! Ik liet haar los en binnen 30 seconden waren ze aan het spelen. Samen rennen, elkaar uitdagen en om de beurt achterna zitten. Met een noodgang. Het baasje stond met grote ogen te kijken en vertelde dat hij dit nog nooit eerder had meegemaakt. De hond, een reu, was enorm eenkennig en op zichzelf. Bang van mannen en andere honden. Ze bleven maar doorgaan, ze weer bij elkaar vandaan halen was een hele klus en duidelijk tot ongenoegen van beide honden.
Daarna uit eten in het restaurant en melden dan we er met de camper stonden. Omdat we er gegeten hadden was de overnachting gratis. Het eten was heerlijk en de aanbeveling van de andere camperaar was helemaal goed. Een xxl burger met kaas! Afgesproken om, als we morgen nog een dagje zouden blijven, er weer te gaan eten en hetzelfde te bestellen, inclusief de huisgemaakte desserts, zo lekker.
Ook nu was Gaia weer een voorbeeldige hond, al viel het ons wel op dat veel mensen erg bang zijn van haar. Maar ze lag braaf de hele tijd naast de tafel. (Mensen gingen er met een boog om heen of liepen speciaal om, lekker rustig) Bij de camper mijn 2e boek uitgelezen en een laatste (paar) drankje(s) genomen. Mooie test om te kijken hoeveel stroom we verbruiken zo zonder fasciliteiten en hoe lang we dat in theorie kunnen volhouden.
Afhankelijk van het weer blijven we morgen hier, ander gaan we verder. Het voelt alsof we in Zweden staan, helemaal verlaten, geen voorziengen, ongelofelijk donker en met het geraas van een rivier op de achtergrond. Ons soort plek dus. Morgen weten we meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten