Rustig nachtje, goed geslapen en geen last gehad van het verkeer. Oh nee, dat was er ook niet 🤪
Besloten om nog een nachtje te blijven. Het is hier apart en geeft een bijzonder gevoel. Ondanks dat er niets te doen is. Wij vermaken ons wel. En vandaag is het hier nog mooi weer dus zonde om te gaan rijden. We willen nog richting een strand, maar Gaia loopt nog steeds mank dus geen goed idee om dat te forceren met rennen op een strand. En hoe verder noord we gaan hoe slechter de weersverwachtingen zijn dus waarom zouden we vertrekken.
Ik was als eerste op vandaag, gisteren ook vroeg naar bed gegaan en gelijk een kort stukje gelopen met Gaia.
Eerst een fazant op een halve meter afstand waar ze van schrok en daarna een haas op een meter of 5. Ze kwam dus vol vuur weer terug van het wandelen. Iedereen sliep nog, daarna tijdens de koffie rond half negen, kwam er beweging om ons heen en liep het een beetje leeg dachten we. Maar de meeste campers vertrokken niet echt, maar deden een soort parings dans rond het sani station. Heel bijzonder, als je toch niet weg gaat en de hele dag de tijd hebt, dan hoef je toch niet allemaal tegelijk om negen uur je camper gaan verzorgen? Iedereen stond iedereen lekker in de weg. Toch nog entertainment op het eiland, ik ben er eens lekker voor gaan zitten en nam me voor dit gewoon vanavond te gaan doen.
Na de koffie een rondje om, het begon al druk te worden op 'ons' eiland. Veel dagjes mensen en mossel zoekers. Daarna alleen doorgelopen om te kijken hoe ver je kon komen bij laag water en nog wat drone foto's te maken de andere kant op.
En ik ben een eind gekomen bij laag water.
Blauwe stip, daar stond ik, en nee zonder boot of natte voeten
Bij de camper gegeten, waar anders, wat gedronken, waar anders. En wat naar de mede eiland bewoners gekeken. Een mengeling van vrijbuiters, gepensioneerde franse hippies en levens genieters. En af en toe een verdwaalde 'normale' camperaar. Ook blijven de fransen maar een raar volk en niet altijd even vriendelijk. Onze buurman, meter of 50 bij ons vandaan, heeft van mij de bijnaam Boertje gekregen. Niet vanwege zijn werk, maar vanwege het feit dat hij bij het verlaten van zijn camper steeds luid moet boeren. Ook hebben de meeste een haat liefde verhouding met hun vrouw, want wat kunnen die franse vrouwen toch met ongelofelijke nare klanken hun man afsnauwen.
Bij de camper gegeten, waar anders, wat gedronken, waar anders. En wat naar de mede eiland bewoners gekeken. Een mengeling van vrijbuiters, gepensioneerde franse hippies en levens genieters. En af en toe een verdwaalde 'normale' camperaar. Ook blijven de fransen maar een raar volk en niet altijd even vriendelijk. Onze buurman, meter of 50 bij ons vandaan, heeft van mij de bijnaam Boertje gekregen. Niet vanwege zijn werk, maar vanwege het feit dat hij bij het verlaten van zijn camper steeds luid moet boeren. Ook hebben de meeste een haat liefde verhouding met hun vrouw, want wat kunnen die franse vrouwen toch met ongelofelijke nare klanken hun man afsnauwen.
Nog een voorbeeld, we staan heel ruim allemaal. Wij hadden de luifel uit vandaag en er wilde iemand afsnijden en onder de luifel door lopen. Dan is een grote hond, waar de meeste fransen wel ontzag voor hebben, erg handig. Verder is er nog Stoermans, een fransman met lang grijs haar, in de 60, die de hele tijd in zijn zwembroek met zijn enorme quad voorbij komt. Bij iedere fransoos moest er gestopt worden om een praatje te maken. Geen idee waarover, maar het is zo maar 30 minuten per stop. Waarschijnlijk doen ze dit om weer even van hun vrouw af te zijn. Dan hadden we aan de overkant, vanochtend, Tante Jank, die alleen zeurend en scheldend met haar man kon praten, of met haar kinderen aan de telefoon. Haar man, Stuurmans, was iemand die vanochtend mee deed met de sani zuil parings dans. Nu denk ik dat ze hun camper allemaal gaan legen om weer even bij moeders de vrouw weg te zijn. Maar goed, toen Stuurmans terug kwam moest hij op dezelfde plek en op dezelfde blokken. Dat ging volgens tante Jank niet goed of snel genoeg. Uit frustratie reed hij 'per ongeluk' de waslijn en haar stoel ondersteboven.Je hoeft geen Frans te spreken om te snappen wat ze van elkaar vonden. Verder zijn er nog de Cowboys, maar die hebben we pas later gezien. Die hoorde we alleen schieten, rond de 'camping'. H vroeg zich af wat er zou gebeuren als we een rondje zouden gaan lopen. Ik vraag me af of de Cowboys misschien ook een franse vrouw hebbem en er van af willen. Franse vrouwen zijn wel taai, of ze kunnen ongelofelijk slecht schieten want het schieten duurde een paar uur.
Twee bijziende cowboys
Tussen de bedrijven door zijn we via het schaduw pad, ja we kennen het eiland nu op ons duimpje, naar het waterpunt en kapelletje gelopen. Daar met nederlanders gesproken die al vanaf Mei aan het reizen zijn. Pensionado's, het heeft toch wel wat. Ze blijken een stukje verder te staan en kwamen aan met een pannetje met heerlijke vers gekookte tomaten saus. Zij hadden heel veel verse tomaten gekregen en als mede nederlanders kwamen ze dat delen. In ruil kwamen ze bij ons op de borrel. Erg gezellig en voor we het wisten was het laat. Heel veel overeenkomsten met ze, alleen moeten wij nog werken en genieten we al zo veel mogenlijk. Morgen gaan we verder, we willen nog zo veel. Het gaat weer krap worden. Terwijl ik dit typ begint het te regenen! En ik moet er nog uit met de hond. Welterusten alvast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten